Bram Giesbertz is jongerencoach bij SWL en coacht sinds maart 2023 ook jongeren op het OBC Bemmel. Tijdens schooltijden loopt hij rond in de pauze en legt op die manier contact. Dit ook in samenwerking met de zorgcoördinator. Met succes: inmiddels begeleidt hij 15 jongeren op zowel locatie Essenpas als Heister. Vanwege het grote succes wordt de pilot verlengd.
Bram, wat is het geheim van het succes van coaching op school?
Doordat ik in mijn eerste weken veel geïnvesteerd heb in het contact met de leerlingen, ben ik in een korte tijd voor de meeste een bekend en vertrouwd gezicht geworden. Door laagdrempelige gesprekken in de pauzes, zowel in de aula als buiten de school. Hierdoor werden veel leerlingen nieuwsgierig naar mijn werkzaamheden en stonden ze open voor de coachgesprekken als deze via zorgcoördinatoren werden aanbevolen. Deze aanpak werkte zo goed, dat er na een aantal weken ook leerlingen rechtstreeks naar me toe kwamen om zich aan te melden voor een coachtraject. Dat was voor mij als jongerencoach natuurlijk top om te zien! Doordat de leerlingen al snel en makkelijk hun weg naar mij vonden, waren mijn dagen al snel gevuld met 1 op 1 gesprekken. Inmiddels zijn mijn dagen zo druk, dat het nu al een paar keer is voorgekomen dat ik goede vrienden van elkaar bij elkaar heb gezet. Hierdoor heb ik soms in drietallen en zelfs een keer in een viertal de gesprekken gevoerd. Dat is uiteraard alleen mogelijk wanneer de leerlingen elkaar erg goed kennen, waardoor ze het vertrouwen voelen om openlijk in groepsverband over hun problemen te praten.
Kom je op school andere problematiek tegen bij de coaching dan op locatie bij SWL?
De problematiek van de leerlingen op school komt overeen met de problematiek uit de reguliere coaching. Het enige verschil is dat ik het met de leerlingen op school vaak wat sneller heb over schoolgerelateerde gebeurtenissen en problematiek.
Hoe vinden de jongeren het naar jouw idee dat je er voor hen bent?
Wat ik vaak terugkrijg is dat ze het erg fijn vinden dat ik niet direct in dienst ben van het OBC. Hierdoor voelen ze nog meer vertrouwen om openlijk tegen me te praten, omdat ze me zien als een externe. Precies dit is de kracht van het jongerenwerk en het is fijn om te merken dat de essentie van het jongerenwerk ook op de scholen overeind blijft. Het is namelijk de perfecte vindplaats voor jongeren en door fysiek op de school aanwezig te zijn werkt het extra drempelverlagend.
Jongere Boaz (gefingeerde naam) kwam met Bram in contact door de zorgcoördinator. Hij had voorheen geen goede ervaring met hulpverlening, maar Bram wist al snel zijn vertrouwen te winnen om de hulp te accepteren en met beide handen aan te pakken.
Boaz, hoe heb je de gesprekken met Bram ervaren?
Het deed me vooral heel goed. Ik vond het erg prettig om met iemand van gedachten te wisselen over mijn situatie. Hierdoor heb ik geleerd beter om te gaan met mijn boosheid over gebeurtenissen op school en thuis. Bram was erg begripvol, aardig en behulpzaam. Mijn vertrouwen in professionele hulp had voorheen een flinke deuk opgelopen; hij heeft ervoor gezorgd dat ik het vertrouwen in de hulpverlening heb teruggewonnen. En daar ben ik erg blij om. Doordat Bram extern is en niet in dienst van school of een familielid, kon ik vrijuit praten.
Weten klasgenoten dat je met Bram spreekt? Maak je je zorgen daarover?
Mijn klasgenoten weten dat ik in gesprek ben met Bram en waarom ik dan momenten uit de les ben, maar niet waarover en waarom. Ik maak me er geen zorgen over, want ik ben mezelf en dat blijf ik. Wat anderen van me denken maakt me niks uit. Daarentegen houd ik de inhoud toch liever voor mezelf, om mij en mijn thuissituatie niet in een verkeerd daglicht te stellen. Het is privé en ik wil liever niet dat erover gepraat wordt door anderen.
Als Bram nou niet op het OBC rond had gelopen, was je dan ook bij Bram terechtgekomen?
Ik denk dat ik dan niet bij Bram terecht was gekomen, omdat ik hiervoor SWL nog niet kende. Daarnaast zou ik zelf niet snel de stap nemen om op zoek te gaan naar hulp, omdat ik voorheen met mijn eigen problemen bleef lopen. Voordat de zorgcoördinator mij tipte over de jongerencoach, had ik Bram al gesproken tijdens de pauze en hierdoor stond ik er meer voor open. En ik zie dat ook anderen de weg naar Bram makkelijk weten te vinden. Het doet me goed om te zien dat de leerlingen makkelijk hun verhaal bij hem kwijt kunnen zonder dat hij oordeelt. Anders zouden ze het misschien langer voor zichzelf houden en hierdoor de frustratie te hoog op laten lopen. Door erover te praten kunnen ze nu beter met gebeurtenissen om leren gaan.
